صدرا

شمربن ذی‌الجوشن فردی از طایفه بنی کلاب بوده برای وی اسامی دیگری چون اوس یا شرحبیل نیز ذکر شده است. از آن جهت پدر او را ذی الجوشن (صاحب دو زره و جوشن) می گفتند که در جنگ ها از دو زره روی هم استفاده می کرد.

شمر بن ذی الجوشن نخست از یاران علی بن ابی طالب در جنگ صفین بوده است. ولی با گذشت زمان در لشکر خوارج قرار گرفت و در واقعه عاشورا در لشکر عبیدالله بن زیاد قرار گرفت[1]

از مادر شمر به پلیدی یاد کرده‌اند، تا جایی که گفته‌اند وی هنگام جابه‌جایی گوسفندانش، به گناه آلوده شد و شمر از راه نامشروع به دنیا آمد.امام حسین علیه‌السلام نیز در واقعه کربلا، شمر را پسر زن بزچران خطاب کرده است [2]

شمر، هنگامي كه جنگ تن به تن امام حسين علیه السلام را در اوج تنهايي و بي‌ياوري ديد و متوجه شد كه نمي‌توان امام را در جنگ تن به تن از پاي درآورد، فرمان داد كه پيادگان و تيراندازان و سواركاران، به يكباره بر ايشان يورش ببرند و پس از آن كه امام علیه السلام بر زمين افتاد و خولي از بريدن سر ايشان هراسيد، بنابر برخي از گزارش‌ها، شمر بود كه از اسب به پايين آمد و سر مبارك امام علیه السلام را از پيكر، جدا كرد و آن را به وسيله خولي براي عمر‌بن سعد فرستاد.

در كتاب «الأمالي» شيخ طوسي به نقل از مدائني، از روايانش آمده است:

مختار، شمربن ذي‌الجوشن را خواست. شمر به بيابان گريخت. خبر فرار او را به ابو عمره رساندند. ابو عمره با تعدادي از يارانش در پي شمر روان شد و او با آنها جنگ سختي كرد و زخمي شد و همين باعث ناتواني او گرديد. تا اين كه ابو عمره او را دستگير كرد و براي مختار فرستاد.

مختار، گردن او را زد و روغني را در ديگي به جوش آورد و شمر را در آن انداخت و بدنش آش و لاش شد و از هم وا رفت.

يكي از وابستگان خاندان حارثة بن مُضَرِّب، سر و صورت او را زير پا انداخت و لگد كرد.

لعنة الله علی قوم الظالمین. لعنت وعذاب همیشگی خدا برشمرباد

--------------------------------------------------

[1] -منتهی الامال ج۱ ص ۵۹۴

[2] -حمدبن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، ص۴۸۷، چاپ محمود فردوس عظم، دمشق ۱۹۹۷ـ۲۰۰۰.- محمدبن محمد مفید، الارشاد، ج۲، ص۹۶، قم، ۱۴۱۳.